Ο Εμφύλιος στη Συρία και το Ισραήλ

ΙΣΡΑΗΛ-ΣΥΡΙΑ

Ανέφερα τις προάλλες τον χρησμό του μεγάλου “αναλυτή” Δημήτρη Καζάκη, ο οποίος στο άρθρο του με τίτλο “Ο Πόλεμος που μας απειλεί δεν είναι ένας ακόμη περιφερειακός πόλεμος” (βλέπε παρακάτω link), τα φόρτωνε όλα στον εύκολο στόχο τους Ισραηλινούς, χωρίς να αναφέρει τίποτα για τους βασικούς χρηματοδότες των εξεγερμένων στην Συρία, που είναι ο “θείος” Al Thani από το Κατάρ, και οι παλιοί “θείοι” από την Σαουδική Αραβία, η οικογένεια δηλαδή των Σαούντ.

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_31.html

Έλεγε λοιπόν,

“Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι έτοιμοι να βομβαρδίσουν την Συρία. Ο λόγος; Ανθρωπιστικός! Η υποκρισία στο απόγειο της. Το παραμύθι έχει ως εξής: το καθεστώς Άσαντ στη Συρία επιτέθηκε με δηλητηριώδη αέρια σε περιοχές αμάχων που ελέγχονται από τους «αντικαθεστωτικούς αντάρτες» με αποτέλεσμα χίλιοι και πάνω νεκροί. Το παραμύθι έχει δυο πηγές. Τους «αντικαθεστωτικούς αντάρτες» και τις στρατιωτικές αρχές του Ισραήλ (βλέπε Μοσάντ).

 Στημένη προβοκάτσια εξαρχής…”

Και έλεγα επίσης, ότι είναι γνωστό σε όλους ότι οι Μουσουλμάνοι Σουνίτες του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας είναι οι βασικοί χρηματοδότες των εξεγερμένων Σουνιτών στην Συρία. Και είχα παραθέσει ως απόδειξη το παρακάτω link του Reuters, αν και μπορείτε να το βρείτε σε πληθώρα άλλα sites αν γκουγκλάρετε “Qatar Syrian Rebels” ή κάτι αντίστοιχο.

http://www.reuters.com/article/2012/06/23/us-syria-crisis-saudi-idUSBRE85M07820120623

Αν θέλουμε σοβαρά να δούμε τι συμφέρει τους Ισραηλινούς στη Συρία, δεν μπορούμε να το εξετάσουμε μόνο στα πλαίσια της Συρίας. Γιατί η Συρία είναι ένα μόνο επεισόδιο των σφαγών που γίνονται ανάμεσα στους Σουνίτες Μουσουλμάνους και στους Σιίτες Μουσουλμάνους. Παίζονται και άλλα επεισόδια αυτού του έργου πχ στο Ιράκ και στην Αφρική.

Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε σοβαρά τι συμφέρει τους Ισραηλινούς στη Συρία, θα πρέπει να δούμε τι τους συμφέρει στο πλαίσιο της σύγκρουσης Σουνιτών-Σιιτών γενικότερα. Αν τους συμφέρει να επικρατήσουν οι Σουνίτες που ελέγχουν αυτή τη στιγμή το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία, τα Η.Α.Ε., το Κουβέιτ, ή αν τους συμφέρει να επικρατήσουν οι Σιίτες, που ελέγχουν (μέχρι και πριν τον ISIS τουλάχιστον) το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία, και τον Λίβανο.

Όπως έλεγα εδώ, http://tinyurl.com/ldoptdd, ο βασικός λόγος που σφάζονται οι Σιίτες με τους Σουνίτες, είναι οι διαδρομές που θα ακολουθήσουν οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου. Γιατί αυτοί που θα επικρατήσουν θα καταφέρουν να πουλήσουν και το πετρέλαιο και το φυσικό τους αέριο στην Ευρώπη και στην Ανατολική Ασία. Στον παρακάτω χάρτη, βλέπετε που βρίσκεται το Ισραήλ σε σχέση με τις Σουνιτικές και Σιιτικές χώρες.

Σε αυτή την σκακιέρα, οι Αμερικανοί βρίσκονται πίσω από τους Σουνίτες, ελπίζοντας ότι η επικράτηση τους θα καταστήσει δυνατή την κατασκευή αγωγών που θα σπάσουν την δεσπόζουσα θέση των Ρώσων στην αγορά ενέργειας, μεταφέροντας ενέργεια από τον Περσικό Κόλπο και το Κατάρ, περνώντας μέσα από την Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, την Συρία και την Τουρκία, στις αγορές τις Ευρώπης. Για τον αγωγό Κατάρ-Τουρκία βλέπε Wikipedia.

http://en.wikipedia.org/wiki/Qatar-Turkey_pipeline

Οι Ρώσοι φυσικά απεύχονται αυτό το σενάριο, και προτιμούν την επικράτηση των Σιιτών, που θα ορθώσει ένα τείχος Ιράκ-Συρίας μπροστά στους Σουνιτικούς αγωγούς της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ (βλέπε χάρτη). Ο Σιιτικός αγωγός είναι πολύ λιγότερο ανταγωνιστικός για τους Ρώσους. Για τον Σιιτικό αγωγό βλέπε Wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Iran-Iraq-Syria_pipeline

Ο Σιιτικός αγωγός φιλοδοξεί να ακολουθήσει την διαδρομή Ιράν-Ιράκ-Συρία-Λίβανος. Η επικράτηση των Σιιτών όχι μόνο μπλοκάρει τον αγωγό των Σουνιτών, αλλά και καταλήγει σε μία περιοχή που είναι η αυλή της Ρωσίας, αφού στην Συρία του Άσαντ η Ρωσία έχει ναύσταθμο (στο Tartus), και στην οποία Ρωσία ο Άσαντ έχει αναθέσει να αναπτύξει τα πλούσια αποθέματα του φυσικού αερίου της χώρας του. Για Ρωσικό ναύσταθμο στο Ταρτούς βλέπε

http://en.wikipedia.org/wiki/Russian_naval_facility_in_Tartus

Επίσης για την συμφωνία της Συρίας με τους Ρώσους για την εκμετάλλευση των πλούσιων Συριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου από τους Ρώσους, βλέπε παρακάτω link.

http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/russia-syria-offshore-gas-deal-injects-new-factor-into-peace-talks

Άρα είναι ανόητο να εξετάζει κανείς τι συμφέρει τους Ισραηλινούς στην Συρία. Το μόνο που έχει νόημα, είναι να εξετάζει κανείς αν συμφέρει τους Ισραηλινούς η επικράτηση των Σουνιτών που έχουν για πλάτες τους Αμερικανούς, ή η επικράτηση των Σιιτών που έχουν για πλάτες τους Ρώσους. Είναι κάτι που είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί, γιατί και οι Σιίτες και οι Σουνίτες είναι ορκισμένοι εθχροί των Ισραηλινών. Πρέπει να εξεταστεί ποιος είναι ο λιγότερο επικίνδυνος εχθρός. Πολύ δύσκολο.

Ας δούμε πρώτα τους Σουνίτες. Θα μπορούσε να πει κανείς οι Σουνίτες είναι ένα καλύτερο σενάριο, επειδή έχουν για πλάτες τους Αμερικανούς, οι οποίοι Αμερικανοί είναι ο παραδοσιακός σύμμαχος των Ισραηλινών. Δεν ισχύει όμως αυτό. Μία συμμαχία  πολύ τραυματισμένη τα τελευταία χρόνια, αφού το Ισραήλ δεν αποτελεί πια το ξεκάθαρο γεωστρατηγικό πλεονέκτημα που αποτελούσε στο παρελθόν για τους Αμερικανούς. Επίσης η Αμερικανική κρίση έχει οδηγήσει τους Αμερικανούς να πουλάνε αφειδώς οπλικά συστήματα στους Άραβες, αδιαφορώντας για τις εκεί ισορροπίες. Μία επικράτηση λοιπόν των Σουνιτών, όπως βλέπετε στον χάρτη,

 σημαίνει ένα μέτωπο Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Ιράκ, Συρίας και Τουρκίας. Η οποία Τουρκία έχει αναλάβει τον ρόλο που είχε πριν χρόνια η Αίγυπτος, να είναι δηλαδή η χώρα που ξεσηκώνει τον Μουσουλμανικό κόσμο εναντίον των Ισραηλινών. Επίσης οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι αποτελούν το 92% του πληθυσμού στην Ιορδανία, και την πλειοψηφία των Αιγυπτίων. Αυτό το μέτωπο μοιάζει θανατηφόρο για τους Ισραηλινούς.

Αυτό που είναι υπέρ των Ισραηλινών σε σχέση με το Σουνιτικό μέτωπο, είναι η διάσταση των Σουνιτών στο θέμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, και κατ’επέκταση και της Χαμάς που δραστηριοποιείται στη λωρίδα της Γάζας, και που είναι θυγατρική τους. Με την Αίγυπτο, τους Σαουδάραβες, το Κουβέιτ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να είναι κατά των Αδελφών Μουσουλμάνων, και το Κατάρ και την Τουρκία να είναι φανατικά υπέρ τους. Αυτός είναι και ο λόγος που η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία στην κρίση της Γάζας το καλοκαίρι του 2014 πήραν το μέρος των Ισραηλινών στη σύγκρουση Ισραήλ Χαμάς. Όχι επειδή ήταν υπέρ του Ισραήλ, αλλά επειδή ήταν εναντίον της Χαμάς και της μητρικής της, των Αδελφών Μουσουλμάνων, και θα ήθελαν να δουν τους Ισραηλινούς να εκτελούν την Χαμάς. Αν κάποια στιγμή αυτή η διάσταση ανάμεσα στους Σουνίτες γεφυρωθεί, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ για τους Ισραηλινούς.

Ένα όφελος που θα έχουν οι Ισραηλινοί αν πέσει η Συρία στα χέρια των Σουνιτών, είναι ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο για τους Σιίτες του Ιράν να προμηθεύουν την Λιβανέζικη Σιιτική τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ, που χτυπάει τους Ισραηλινούς στα βόρεια σύνορα τους, και είναι το μακρύ χέρι του Ιράν στα σύνορα του Ισραήλ. Γιατί το Ιράν χρησιμοποιεί την Συρία για την τροφοδοσία της Χεζμπολάχ. Πόσο καλό όμως είναι αυτό για τους Ισραηλινούς, αν η Συρία περάσει στον έλεγχο των φανατικών Αδελφών Μουσουλμάνων, και αντί να είναι ένας παραδοσιακός εχθρός της Τουρκίας, οικοδομήσει μαζί της ένα συμπαγές μέτωπο κατά των Ισραηλινών?

Αυτές είναι μερικές απλές παρατηρήσεις που μπορώ να κάνω για τους Ισραηλινούς σε σχέση με τους Σουνίτες. Αν τώρα επικρατήσουν οι Σιίτες στην Συρία και στο Ιράκ, το καλό για τους Ισραηλινούς είναι ότι η συνεννόηση ανάμεσα σε Σιίτες και Σουνίτες είναι δυσκολοτερη. Αν και αυτό ξεπεράστηκε στην περίπτωση της Χαμάς, που στηρίζεται και από τους Σιίτες του Ιράν και από τους Σουνίτες του Κατάρ, που μεταξύ τους όμως είναι εχθροί. Όπως και να το κάνουμε όμως, οι Σιίτες και οι Σουνίτες είναι ένας επιπλέον διαχωρισμός, και όσο αυξάνονται οι διαχωρισμοί τόσο δυσκολεύει η συνεννόηση.

Επίσης τους Σιίτες επιηρεάζει σε μεγάλο βαθμό ο Πούτιν, με τον οποίο οι Ισραηλινοί έχουν βελτιώσει δραματικά τις σχέσεις τους. Για τις σχέσεις των Ισραηλινών με τους Αμερικανούς και τους Ρώσους έλεγα εδώ http://tinyurl.com/qg24zmz . Άρα μπορούν και να ελπίζουν στον παράγοντα Πούτιν. Και στην περίπτωση του Άσαντ, είναι πολλοί αυτοί που λένε καλύτερα ένας εχθρός που γνωρίζεις χρόνια, παρά ένας εχθρός που δεν ξέρεις ποιος θα είναι.

Είναι λοιπόν χαζό να λέμε τι συμφέρει τους Ισραηλινούς στη Συρία, γιατί η Συρία είναι ένα μόνο κομμάτι του παζλ. Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας για τους Ισραηλινούς, είναι να μην πέσει η Αίγυπτος στα χέρια των Αδελφών Μουσουλμάνων, ώστε να εξακολουθήσει η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία να είναι εναντίον της Αδελφότητας, ώστε να βρίσκονται σε σύγκρουση με την Τουρκία και το Κατάρ.

Νομίζω ότι πολύς κόσμος μπερδεύεται από κάποια χτυπήματα των Ισραηλινών στον Άσαντ. Μα ο Άσαντ, είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στο Ιράν και στην Λιβανέζικη Χεζμπολάχ. Από αυτόν περνούσανε τα πολεμοφόδια που έστελναν οι Ιρανοί στη Χεζμπολάχ. Το να κάνουν χτυπήματα οι Ισραηλινοί, δεν έχει να κάνει με την σύγκρουση Σιιτών Σουνιτών, αλλά με χτυπήματα για την δική του ασφάλεια. Όπως δεν χτυπάνε οι Ισραηλινοί τους Σουνίτες της Χαμάς για να κάνουν χάρη στους Σιίτες, έτσι ακριβώς δεν χτυπάνε και τους Σιίτες του Άσαντ για να κάνουν χάρη στους Σουνίτες. Απλά και οι Σουνίτες και οι Σιίτες είναι εχθροί τους.

Να προσθέσω ότι ο Άσαντ της Συρίας είναι Αλεβίτης, που είναι ένα παρακλάδι των Σιιτών. Θα δείτε στις δύο πρώτες γραμμές του παρακάτω λινκ της Wikipedia, ότι  οι Αλεβίτες (Alawites) είναι ένα παρακλάδι των Σιιτών (οι Σιίτες στα Αγγλικά λέγονται Shia ή Siites).

http://en.wikipedia.org/wiki/Alawites

http://www.scribd.com/iakovosal/documents